Zamek Grodno

Zamek Grodno położony jest w południowym krańcu pasma górskiego, na samym szczycie góry Choina, góry o wysokości 450 m. n. p. m. Malownicze położenie zamku, spotęgowane jest przez jezioro Lubachowskie – zaporowy akwen, leżący u podnóża góry Choina, oraz przez przepływającą niedaleko rzekę Bystrzycę.

Historia zamku.

Historia zamku nie jest do końca potwierdzona, co tylko dodaje mu tajemniczości. Według jednej z legend, już w 800 roku, angielski rycerz zbudował w tym miejscu czworoboczną strażnicę, później rozbudowywaną przez księcia Bolesława Wysokiego lub Bolka I, nie ma jednak na ten temat żadnych dokumentów. Pierwsze dokument, który jasno mówi o tym, że w tym miejscu istnieje zamek, pochodzi z roku 1315. Podobnie jak inne zamki z tych rejonów, zamek w Grodnie należał do księstwa świdnicko – jaworskiego. W pierwszej połowie XIV wieku, za panowania Bolka II, dokonano rozbudowy zamku,

W roku 1392 zamek został przekazany Czechom, pod bezpośrednią zwierzchność Korony Czeskiej i był przekazywany feudałom dworskim. W zamku mieściła się między innymi siedziba rycerzy rabusiów.

1545 rok, to czas, w którym, na zlecenie cesarza Ferdynanda I, zamek zostaje przekazany Maciejowi z Łagowa. To właśnie on jest inicjatorem odbudowy i jednocześnie rozbudowy zamku. Prace kontynuowane są do roku 1587 a kontynuacją zajmuje się jego syn, Maciej z Łagowa. W trakcie prac zbudowano między innymi dolny dziedziniec, bramę zamkową, z budynkiem mieszkalnym, piekarnię, łaźnię i szereg budynków gospodarczych. Po śmierci Jerzego z Łagowa, w zamku przez wiele lat zamieszkuje jego wdowa z dziećmi, jednak w końcu XIV wieku, z powodu kłopotów finansowych, na zawsze zostaje zmuszona do opuszczenia tego miejsca.

Wojna trzydziestoletnia to czas, w którym zamek zostaje bardzo zniszczony i zdobyty przez Szwedów. W roku 1689, na skutek uderzenia pioruna, spaleniu ulega wieża zamkowa. Zamek popada w dalszą ruinę.

W roku 1823, kupują go okoliczni chłopi, ich celem jest rozebranie obiektu i pozyskanie dzięki temu materiałów budowlanych. Na szczęście rok później, sąd nadaje prawo wieczystego użytkowania zamku, profesorowi z Wrocławia, Janowi, Gustawowi Buschingowi. To właśnie on staje się inicjatorem zabezpieczenia ruin zamku przed niszczeniem. Jego następcy idą o krok dalej i przeprowadzają na terenie zamku dużo prac remontowych i adaptacyjnych. Powstaje muzeum i restauracja.

Od stycznia 2009 roku, właścicielem zamku jest gmina Walim, a zarządcą Centrum Kultury i Turystyki w Walimiu. Zamek jest do dyspozycji turystów przez cały rok, oferta turystyczna zaś jest bardzo rozbudowana.

Zamek jest udostępniony do zwiedzania we wszystkie dni tygodnia, w dni robocze od godziny 8-16, w dni wolne do 17:00, należy jednak pamiętać, że na godzinę przed zamknięciem, wejście jest już niemożliwe. Wstęp jest płatny, istnieje możliwość zwiedzania zamku razem z przewodnikiem.